بخش ۱ – آغاز کتاب
|
| به نامِ خُداوَندِ جان وَ خِرَد | کَز اِين بَرْتَر اَنديشِه بَر نَگْذَرَد |
| به نام خداوندی که جان و خرد را آفرید، و اندیشه از او فراتر نمی‌رود. |
| Im Namen Gottes, des Schöpfers von Geist und Verstand, über den kein Gedanke hinausgeht. |
| خُداوَندِ نام وَ خُداوَندِ جاي | خُداوَندِ روزي‌دِهِ رَهْنُماي |
| او صاحب نام و جایگاه است و روزی‌دهنده و راهنماست. |
| Er ist der Herr des Namens und des Ortes, der Versorger und der Wegweiser. |
| خُداوَندِ كِيوان وَ گَردانْ‌سِپِهْر | فُروزَنْدِهٔ ماه وَ ناهيد وَ مِهْر |
| او خداوند کیوان و آسمان گردان است، و فروزنده ماه و ناهید و خورشید. |
| Er ist der Herr des Saturn und des drehenden Himmels, der Erleuchter von Mond, Venus und Sonne. |
| ز نام وَ نِشان وَ گُمان بَرْتَر اَسْت | نِگارَنْدِهٔ بَرْشُدِه پِيكَر اَسْت |
| او از نام و نشان و گمان فراتر است و آفریننده پیکرهای والا است. |
| Er steht über Namen, Zeichen und Vorstellung und ist der Schöpfer erhobener Gestalten. |
| بِه بينَنْدِگان آفَرِينَنْدِه را | نَبينی مَرَنْجان دو بينَنْدِه را |
| آفریدگار را با چشم نمی‌توان دید، پس دو چشم خود را برای دیدن او نیازار. |
| Den Schöpfer kann man mit den Augen nicht sehen, quäle deine beiden Augen nicht, um ihn zu schauen. |
| نَياَبَد بَدُو نيز اَنديشِه راه | كِه او بَرْتَر اَز نام وَ اَز جايْگاه |
| اندیشه هم راهی به سوی او نمی‌یابد، زیرا او برتر از نام و جایگاه است. |
| Auch der Gedanke findet keinen Weg zu ihm, denn er steht über Name und Ort. |
| سُخُن هَر چِه زين گُهَرَان بگذَرَد | نَياَبَد بَدُو راهِ جان وَ خِرَد |
| هر سخنی که از این گوهرها فراتر رود، جان و خرد راهی به سوی او نمی‌یابد. |
| Jedes Wort, das über diese Edelsteine hinausgeht, findet mit Seele und Verstand keinen Zugang zu ihm. |
| خِرَد گَر سُخُن بَرْگُزِينَد هَمی | هَمان را گُزِينَد كِه بينَد هَمی |
| اگر خرد بخواهد سخن برگزیند، همان را برمی‌گزیند که می‌بیند. |
| Wenn der Verstand Worte wählt, wählt er nur das, was er sieht. |
| سُتودَنْ نَدانَد كَس او را چُو هَسْت | مِيانْ بَنْدِگی را بِبايَدْت بَسْت |
| هیچ‌کس نمی‌تواند او را آن‌گونه که هست بستاید، پس باید بندگی را پیشه کنی. |
| Niemand kann ihn so loben, wie er ist; du musst dich der Dienerschaft widmen. |
| خِرَد را وَ جان را هَمی‌سَنْجَد اوی | دَر اَنديشِهٔ سَخته كِی گُنْجَد اوی؟ |
| او خرد و جان را می‌سنجد، اما چگونه می‌تواند در اندیشه سخت بگنجد؟ |
| Er misst Verstand und Seele ab – wie könnte er in einen festen Gedanken passen? |
| بِدين آلَتِ راي وَ جان وَ زَبان | سُتود آفَرِينَنْدِه را كِی تَوان؟ |
| با این ابزار رای، جان و زبان، چگونه می‌توان آفریدگار را ستود؟ |
| Mit diesen Werkzeugen – Meinung, Seele und Zunge – wie kann man den Schöpfer loben? |
| بِه هَستيش بايَد كِه خَستو شَوی | ز گُفتار بيكار يَكْسو شَوی |
| باید به وجود او اقرار کنی و از سخنان بیهوده دوری کنی. |
| Du musst seine Existenz anerkennen und dich von nutzlosen Worten fernhalten. |
| پَرَسْتَنْده باشی و جویَنْده راه | بِه ژَرفی بِه فَرمَانْش كَرْدَنْ نِگاه |
| باید پرستنده و جوینده راه او باشی و با دقت به فرمانش بنگری. |
| Sei ein Diener und Suchender seines Weges und beachte sorgfältig seinen Befehl. |
| تَوانا بُوَد هَر كِه دانا بُوَد | ز دانِش دِلِ پير بَرْنا بُوَد |
| هر که دانا باشد تواناست و دل پیر از دانش جوان می‌شود. |
| Wer wissend ist, ist mächtig, und das Herz des Alten wird durch Wissen jung. |
| اَز اين پَرده بَرْتَر سُخَنْ‌گاه نِیست | ز هَستِی مَر اَنديشِه را راه نِیست |
| فراتر از این پرده، جایی برای سخن نیست و اندیشه راهی به سوی هستی ندارد. |
| Über diesen Schleier hinaus gibt es keinen Raum für Worte, und der Gedanke findet keinen Weg zum Sein. |
