شکل‌گیری به معنای فرآیند به وجود آمدن، ساخته شدن یا پیدا کردن فرم و ساختار است. این واژه معمولاً برای اشاره به روندی به کار می‌رود که طی آن چیزی از حالت بی‌فرم یا نامشخص به حالت مشخص و معین درمی‌آید.
تحلیل دستوری (گرامری)- نوع واژه: مصدر مرکب (اسم مصدر)
- ترکیب: „شکل“ (اسم) + „گیری“ (پسوند مصدرساز)
- قابل صرف: خیر (به عنوان اسم مصدر صرف نمی‌شود)
تحلیل ریشه‌شناسی (اتیمولوژیکی)- شکل: واژه‌ای عربی به معنای فرم، صورت، قالب.
- گیری: از فعل „گرفتن“ فارسی، با اضافه شدن پسوند „ی“ برای ساختن مصدر مرکب.
- شکل‌گیری: ترکیبی از یک اسم عربی و یک فعل فارسی که در فارسی رایج است.
کاربرد واژه- در متون علمی، فلسفی، اجتماعی و حتی روزمره استفاده می‌شود.
- مثال‌ها:
- شکل‌گیری کوه‌ها در اثر حرکت صفحات زمین‌شناسی رخ می‌دهد.
- شکل‌گیری شخصیت انسان در دوران کودکی آغاز می‌شود.
- شکل‌گیری یک ایده جدید زمان‌بر است.
خلاصه:
شکل‌گیری به معنای فرایند به وجود آمدن یا پیدا کردن فرم است و از ترکیب یک واژه عربی با فعل فارسی ساخته شده است. این واژه به طور گسترده در زبان فارسی برای بیان روند ایجاد و ساختار یافتن چیزها به کار می‌رود. | 