نیازار

«نیازار» فعلی است از زبان فارسی که از ریشه‌ی «آزار» ساخته شده است. این فعل به معنای «آزار نده»، «اذیت نکن» یا «رنج نرسان» به کار می‌رود.

تحلیل دستوری (گرامری)

• نوع واژه: فعل امر منفی
• شکل: دوم شخص مفرد
• ساختار:
  • «نیـ» (پیشوند نفی) + «آزار» (مصدر)
• مثال:
  • «نیازار دل کسی را.» (دل کسی را آزار نده.)

تحلیل ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)

• آزار: ریشه‌ی فارسی دارد و به معنی اذیت، رنج، یا آسیب است.
• نی-: پیشوند نفی‌کننده در فارسی که به ابتدای افعال اضافه می‌شود تا آن‌ها را منفی کند.
• نیازار: ترکیب «نی» + «آزار» به صورت فعل امر منفی.

کاربرد واژه

• در متون ادبی (مانند اشعار سعدی: «تو کز محنت دیگران بی‌غمی / نشاید که نامت نهند آدمی») و گفتار روزمره برای توصیه به مهربانی و پرهیز از آزار دیگران استفاده می‌شود.
• بیشتر حالت توصیه‌ای و اخلاقی دارد.
• نمونه جمله:
  • «حیوانات را نیازار.» (حیوانات را اذیت نکن.)

خلاصه:
«نیازار» فعلی است به معنای «آزار نده» که در فارسی برای توصیه به مهربانی و پرهیز از اذیت دیگران به کار می‌رود. این واژه از ترکیب پیشوند نفی «نی» و فعل «آزار» ساخته شده و در متون ادبی و روزمره کاربرد دارد.