بستاید

بستاید فعلی است که به معنای «ستایش کند»، «مدح کند» یا «تحسین کند» به کار می‌رود. این واژه معمولاً برای بیان احترام، تمجید یا بزرگداشت کسی یا چیزی استفاده می‌شود.


تحلیل دستوری (گرامری)

  • نوع واژه: فعل
  • زمان: مضارع التزامی (سببی)
  • شکل: سوم شخص مفرد
  • مصدر: ستودن یا ستاییدن
  • ساختار: ب + ستای + د
  • وجه: التزامی (احتمال، آرزو، درخواست یا امر غیرمستقیم)
  • شخص: سوم شخص مفرد (او)
  • مثال:
    • «شایسته است که او را بستاید.»
    • «خداوند را بستاید.»

تحلیل ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)

  • «بستاید» از مصدر «ستودن» یا «ستاییدن» گرفته شده است.
  • «بـ» پیشوندی است که در اینجا برای ساختن وجه التزامی به کار رفته است.
  • «ستای» ریشه فعل است.
  • «د» علامت سوم شخص مفرد مضارع التزامی است.
  • واژه «ستودن» و «ستاییدن» از فارسی میانه و فارسی باستان ریشه گرفته‌اند و به معنی ستایش و تحسین کردن هستند.

کاربرد واژه «بستاید»

  • ادبیات: اغلب در متون کهن، شعر و نثر ادبی برای بیان احترام و تمجید از بزرگان، خداوند یا مفاهیم والا به کار می‌رود.
  • مذهبی: در دعاها و نیایش‌ها برای ستایش خداوند یا مقدسات استفاده می‌شود.
  • محاوره: در زبان امروزی کمتر رایج است و بیشتر در متون رسمی یا ادبی دیده می‌شود.

نمونه جمله:

«هر که نیکی کند، باید او را بستاید.»

سُتودَنْ به معنی ستایش کردن، تمجید کردن، تحسین کردن و تعریف کردن است. این فعل برای بیان تقدیر، تحسین یا ابراز احترام نسبت به کسی یا چیزی به کار می‌رود.


تحلیل دستوری (گرامری):

  • نوع کلمه: فعل (مصدر)
  • بن مضارع: ستا
  • بن ماضی: ستود
  • صرف:
    • من ستودم
    • تو ستودی
    • او ستود
    • ما ستودیم
    • شما ستودید
    • آنها ستودند
  • مصدر: سُتودَنْ
  • وجه: معلوم
  • زمان: می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود (ماضی، مضارع، آینده)

تحلیل ریشه‌شناسی (اتیمولوژیک):
کلمه «سُتودَنْ» از فعل پهلوی «ستودن» گرفته شده است که در فارسی میانه نیز به همین معنا به کار می‌رفته است. این واژه از ریشه «ستود» (ستایش، تحسین) آمده و در متون کهن فارسی نیز به همین صورت کاربرد داشته است.


کاربرد کلمه:

  • در متون ادبی و رسمی برای بیان احترام و تحسین نسبت به افراد، ویژگی‌ها، رفتارها یا کارها به کار می‌رود.
  • مثال:
    • «شاعران بزرگ را باید ستود.»
    • «رفتار نیکو را باید ستود.»
  • در شعر و نثر فارسی، این فعل بسیار دیده می‌شود و اغلب برای بیان ارزش‌های اخلاقی، معنوی یا هنری استفاده می‌شود.

خلاصه:
سُتودَنْ فعلی است به معنای ستایش و تحسین کردن که ریشه‌ای کهن در زبان فارسی دارد و در زمینه‌های ادبی، رسمی و روزمره کاربرد دارد.

Nach oben scrollen